Siyah beyaz askerlik anılarım      

“Ben de askerlik yaptım ve benim de askerlik anılarım var,”

“Ben de askerlik yaptım ve benim de askerlik anılarım var,” dersem sakın şaşırmayın. Bazen yazı yerine sadece fotoğraflar konuşur. Eski fotoğraflarımı karıştırırken karşıma çıkan askerlik fotoğraflarım, pandeminin şu karamsar günlerinde, beni yıllar öncesine götürdü.

İkinci Dünya Savaşı’nın bitiminin ardından savaş ve kıtlık korkusunun yaşandığı yıllar. Ben o yıllarda Kandilli Kız Lisesi’nde okuyordum. Yatılı okulda tek amacım derslerimde başarılı olmaktı. Babam Silifke’de çiftçi olduğu için topraklarımızda yetişen ürünü annemin komşulara dağıttığını hatırlıyorum. Annem için komşu hakkı her zaman çok önemliydi. Özellikle ekmeğin karneyle verildiği dönemlerde, tarladan gelen buğdayda komşu hakkını hep gözetirdi annem. Yine o yıllarda kahve tiryakisi olan babamın, kahve bulunmadığı içim Toroslarda yetişen kenger dikeninin kavrulmasıyla yapılan Kenger kahvesinden içtiğini anımsıyorum.

Hala güzelliğini heybetini koruyan okulumuzda Kuleli Askeri Lisesi öğrencilerine karşı Kuleli kapımız hep kilitliydi.:))

Ve savaş sonrasının zor yıllarında, sadece ders çalışarak günlerimi geçirirken, o yıllara dair anılarım en çok Kandilli’nin güzelliğinde saklı. Yemekten hemen sonra kalkan vapura yetişmek için Kandilli’den iskeleye doğru koşardık. Hala güzelliğini heybetini koruyan okulumuzda Kuleli Askeri Lisesi öğrencilerine karşı Kuleli kapımız hep kilitliydi.:)) İşte savaş dönemi sonrası yıl 1948. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi ikinci sınıf öğrencisiyim. Kandilli Kız Lisesi’nde okurken her hafta sonu evine gittiğim Ömer dayımın eşi İlhan yengem için siyah beyaz bir fotoğraf imzalamışım. Üzerinde “Biricik yengeciğime asker yeğeninin hatırası” diye yazıp, imza atmışım. Evet, ne yazık ki, bugün nasıl oldu, neden oldu sorusunun tam yanıtını bulamadığım, seferberlik nedeniyle, biz kız öğrencileri askere almışlardı.

45 güne sığan askerlik, bilinen askerliğin aksine bizim için unutulmaz günlerdi

45 güne sığan askerlik, bilinen askerliğin aksine bizim için unutulmaz günlerdi. Ben askerliğimi Yeşilköy’de yaptım. Bugün hala görüştüğüm sınıf arkadaşım Nezahat Parman da askerliğini Gümüşsuyu Askeri Hastane’ de yaptı. Sadece Tıp Fakültesi değil, diğer fakültelerden de kızlar askere alındı. Askerlik hizmetini askeri hastanede yapanlar, iğne yapmayı da askerlere serum fizyolojiği enjekte ederek öğrenmişler. Bizim askerliğimiz çok daha ilginçti. Üniformalarımızı giyip, uygun adım marş sert adımlarla yürüdüğümüzü anımsıyorum. Asker selamı verirdik. Yatılı değildi. Öğle yemeklerini orada karavanadan yiyorduk. Askerler yemek servisi yapardı. Çok güzel günlerdi. Yüzbaşımız Mümin Orhon Bey çok kibar bir insandı. Benim memleketim Silifke’dendi. Marşlar söyleyerek, egzersiz yaparak geçirdiğimiz 45 günün nasıl geçtiğini hiç anlamadık… Elimizde sadece bu fotoğraflar kaldı. O sene üniversitede okuyan kız öğrencilerin askere alındığı ilk ve son yıldı sanırım. Ne yazık ki, araştırmalarıma rağmen, bu döneme dair bir kayıt bulamadım.

Biz, 1953 Mezunlarının anlatacak askerlik anıları da var. Mezuniyet yılımızın İstanbul Fethinin 500. Yılına rastlaması ve mezunlarımızdan iki sağlık bakanı arkadaşımız da var. 1978-79 yıllarında Sağlık Bakanı olan Dr.Mete Tan ve son sınıfta askeri öğrenci olduğu için bizden ayrılarak Ankara Tıp Fakültesi’ne giden Prof. Dr. Kaya Kılıç Turgay.

Yıllar geçti. Elimde kalan bu askerlik üniformasıyla çekilmiş fotoğraflarım tarihin kısa bir dönemine ışık tutar sanırım.

Dr. Mürüvvet Meryem Türkili

Paylaş

Son Yazılanlar

“Cumhuriyet değerleri zamansızdır”

Türkiye’nin uluslararası bilinirliğe sahip sanatçılarından biri Gürbüz Doğan Ekşioğlu… Çizgileri ile konuşan ustalardan… Çizgileri “The New Yorker”ın kapaklarını süsleyen Ekşioğlu,

Bedeli pahalı bir dünya kupası

20 Ağustos 2023, Sidney’de Stadium Australia’da önemli bir organizasyonun, Kadınlar Dünya Kupası’nın finalinin son düdüğü ile birlikte İspanyol futbolcular büyük

Putin de olurmuşum ben!!!!

Sizin kırmızı çizginiz nedir ? Hani o çizgiyi geçince savaş ilan edebileceğiniz yer. İşte geçen gün bizim evin “minik” Puta’sına

Eskiden biz arabulucuyduk

Kiracı-ev sahibi arasındaki uyuşmazlıklar dağları aşınca arabuluculuk sistemi zorunlu hale getirilerek uygulanmaya kondu. Düşünün 2020 yılında 27 bin, 2021 yılında

Dayatılan koşullara direnmek

Ne yaman ikilem; bir yanda, şemsiyesi altında yaşayanlara bağışladığı özgürlüğün tek savunucusu rolünü oynarken, diğer yanda soluksuz çalıştırdığı insanları kendisine

Azim, kararlılık ve mücadele

Değerli Bi’nevi Gazete okurları, Özel sebeplerden ötürü uzun bir süredir sizlerle değildim. Bu yüzden öncelikle siz değerli okurlardan, sonra da

Küçük “Puta”lar işini bilir

Siz onları bilmezsiniz. Acındırarak, yardıma muhtaç bir şekilde girerler hayatınıza. Bi mağdur, bi zavallı, bi güçsüz. Tatlı tatlı masum masum