Gönül Hanım’ın bir günü

Evlerin bütün hallerini ısrarla sıradanlaştıran, odalardaki her ayrıntıyı değişimden uzak tutmayı başarmış adımlar, gün boyu  ‘geçmişin ruhu’ denilen algıyı titizlikle denetler. Gözün gördüğü apaçık bir eserdir; her gün defalarca santim santim çekilen perdeleri ile sanki ışığın kabul töreni yapılmaktadır. Hafif bir rüzgarın engelleyebileceği fısıltılar, içinde yaşadığı güne artık aldırmayan bir kaynağın iç sesidir.

Gözler bir nehrin akışına dalan gözlerdir. Anı-evrenden bugüne ulaşacağı yollar öyle uzak ve tekinsizdir ki tek başına bir şey yapabilecek gücü kalmamıştır. Çıkıp da gelse birileri;  tüm perdeleri, camları açıp, panjurları itiverse, size göre tertemiz bir hava, bolca ışık ve hayatın dipdiri esintisi girecektir.

Gönül Hanım mutludur aslında

Gönül Hanım, kırlarda dolaşıp papatya, gelincik toplamış kadar mutlu, güler yüzlüdür aslında. Uzlaşmaz mutluluğu ile uzun zaman önce yitip gitmiş olsa da, eşinden kalanları, uç uç anıları, uçuca yaşananları unutmayı aklından geçirmemiştir. Günü telaş atının sırtında geçireceğine, notalara dökülmüş şarkılar gibi, anılara nakşedilmiş hayatı seslendirmeye gönüllüdür.

Yalnızlığına iç döken Gönül Hanım

Savrulma ve çırpınışlara inat, hayatın, söz verdiği dinginliği hatırlaması gerekecekti artık. Eşini kaybettikten sonra eksilenleri yerine koyma telaşına kapılmamış, yalnızlığına içini dökerken hiç sesini yükseltmemişti. İki semazenden biri kalmıştı,  Yaman Bey devam ediyordu semasına. Gönül Hanım, emanet aldığı anıları kalan ömrünün azığı olarak taşıyordu.

Şelaleden dereye atlayan bir balık kadar neşeli ve oyun severdi Yaman Bey; benzersiz yaşam tarzı, müthiş tuluat yeteneği ile tek kişilik koca bir kadro gibiydi. İşten  dönüşünde; vapurdan iskeleye atlayıp, geride bırakıp denizin ve günün çalkantılarını, coşa koşa eve gidişi  görülmeye değerdi. Kabına sığamayan bu yaman  adam, eşi ile geçirdiği bunca zamanın tek bir anını ziyan etmeye kıyamazdı. Yaşadıkları evler, her katmanı ile yer ve gök, diğerine sunulduğunda bir tansığın parçasıydı. O kocaman mavi gözlerindeki ışıltıyı getirip getirip ayaklarının dibine döküverirdi.

Yaman bey koridorda nehir gibi akardı

Evine, eşine ithafen ‘ gönül mekanım ‘ derdi.  Yaman Bey koridorda nehir gibi akar, salonda gazete kitap deryasında yelkenlenir, mutfak masasında birkaç duble rakısı ile uçan dizelerle savrulurdu. Akşamın bir vakti, kütüphaneden çektiği bir kitabın içinde akan dizeleri dökerdi ortaya. Dizelerin çoğu o anda birbirleri ile buluşmuş, sevecenlikleri ile kucaklaşmış olurdu. ‘Akan bir suyun içinde olsam bir yaprak bir dal parçası gibi, gidişine kapılsam  düşe-yazmış  gibi, kendimi bilecek kadar gölgeli, yol boyu  şarkılar söylemeli’.

Bazen mum alevini ürkütmeyen bir bekleyiş sezilir, çoğu zaman iki güvercin konuşmasını andıran sesleri ile bir dua, bir içten yakarış duyulurdu. Her akşam kavuşmanın ayrı bir öyküsü, dile gelişi, musikisi vardı.  Koca sahneleri kurup kaldırmak yorardı sonunda Yaman Bey’i, ‘yetmişlikler birbirini devirdi’ diyerek  nihayet yatardı.

Babam baki olana döndü, biz vaki olanda devam ediyoruz

Yaman Bey’in gidişinden sonra gelini ‘Babam baki olana döndü, biz vaki olanda devam ediyoruz’ demişti. Ona göre sıkıntılar imtihan, yitişler kaçınılmazdı.  En büyük yitip gidişe yol alırken, sevinçlerin, mutlulukla kendinden geçişlerin hazzı  sönüktü. O son nefesini vermiş, üzerine son kürek toprak atılmıştı ama son yağmurlar da uğramış, son yapraklar da üzerinde uçuşmuştu.

Gönül hanım şimdi bir başına oturuyordu

Zamanlarının çoğunu baş başa geçirdikleri mutfak masasında Gönül Hanım şimdi bir başına oturuyordu. Fark  etmeden göz kapaklarını  yarıya indirmiş olarak, eşinin sayrı hallerinin çok gerisinde, tüm yaşamını dolduran görüntüleri; sevgi, sevecenlik, acı, hüzün ile  tekrar tekrar yaşıyordu. Neşeli hallerini, şakalarını  anımsadıkça gülümsemekten alamıyordu kendini. Bir gören olur diye  etrafa çekinerek göz gezdiriyordu. Hemen özleyivermişti eşini.

Sabahları güneş ışığındaki kızıllığın o eski fotoğrafta çocukların yanaklarını   pembeleştirdiğini görüyor, akşamüstleri ise kendisi ve eşinin aynı fotoğrafta solgunlaşan, bir alından ötekine devam eden kırışıklıklarında kaderlerinin birlikteliğine değen ruhunu usulca avutuyordu. Nicedir akşam yemeği telaşı yoktu artık. Güneşin boyu, posu endamı, görkemiyle terk ettiği günü, bir kez daha görebilmekti belki insanların derdi. Oysa Gönül Hanım Ihlamura bakan pencerenin önünde, fark edilmeden yapılan bir ayin gibi göz kapaklarını aralayıp,  az önce ehlileşen bir yaban atının kalbini taşıdığı günlerden kalan demleri uysalca yerli yerine  koyuyordu.

Safa Özkızıltan

Paylaş

Son Yazılanlar

Trump Ekonomisi Enflasyona İşaret Ediyor

Borsa İstanbul geçen haftayı yüzde 3.37 artışla ile 9184 puandan kapattı. Gram altın 3062 TL’den ve  Ons altında düşüşle 2684 dolardan kapanış yaptı. Dolar 34.30, Euro

Kadın kooperatifleri tek platformda

Son sayılarda kadın kooperatifleri ve kadın emeği üzerine yazılar yazıyorum. İlgi duyduğum, özellikle bizim toplumuzda üzerinde durulmasını gerekli bulduğum bir konu Günümüzde Kadın emeği, dünyanın

Barcelona’nın ağırbaşlı kuzeni Madrid

Barcelona’yı Mayıs ayının denizden gelen iyot kokulu esintileri arasında bırakıp, Madrid’e doğru yola çıkıyoruz. İki şehir arasındaki 505 km mesafeyi iki buçuk saat gibi bir

İtalyan Edebiyatı’nın sesi Cendey

Eren Cendey, kırk yıldır İtalyan Edebiyatı’nın sesi. 150 kitap. Onun çevirdiği kitaplar, benim için yazarla yüz yüze buluşmak gibi. Çevirmenin “ihaneti” yok. O kitaplarda çevirmen

Türk Gastronomisi Gastromasa İle Dünya Sahnesinde

Bu yıl dokuzuncu kez 13-14 Kasım’da düzenlenecek olan Uluslararası Gastromasa Gastronomi Konferansı, Türk mutfağının dünya gastronomi arenasındaki en önemli buluşma noktalarından biri olarak dikkat çekiyor.

Tarazlanmış günlükler…

Kendinden hoşnut olma haline yabancı olmadığım ‘’bir zamanlardan’’ ne kadar uzun zaman geçtiğini düşünmeden edemiyorum. Şu kadarcık ipucu bile birçok insana; nerede yaşadığım, neler yaptığım,