Menu
Anılar
Benimki Torosların bir köyünde başlayan ve İstanbul’a kadar uzanan bir hikâye. Benim için yaşam yolculuğumun en önemli adımlarından biri, babamla
Son yıllarda en büyük hayalimdi Sayın Ahmet Necdet Sezer’le görüşmek. Kendisinin sosyal medyada görülmekten çok hoşlanmadığını bilerek, sadece mutluluğumu paylaşmak
Şu bina Kandilli, benim lisem Doğum günümdü 25 Ağustos. En küçük kızım ve torunum Deniz, Üsküdar tarafında bir restorana gideceğimizi
Gazetede genç Dr. Ekrem Karakaya’nın hasta yakını tarafından öldürülmüş olduğunu okuyunca çok fena oldum. Katıla katıla ağlayabilseydim belki iyi olurdu
Muayenehanemi tasfiye etmek için gitmiştim o gün. Tam 25 sene çok hızlı adımlarla, telaşla yürüdüğüm bu koridorda, aheste aheste zamanı
Türkiye’den yurt dışına giden doktor sayısı her geçen gün daha da artıyor. Tabipler Birliği rakamlarına göre bu rakam bu yıl
Bakırköy Akıl Hastanesi’nde bizim zamanımızın o meşhur Rodin’in Düşünen Heykeli önünde çektirdiğim fotoğraf beni yıllar öncesine götürdü. Tıp Fakültesi’nde İhsan
“Ben de askerlik yaptım ve benim de askerlik anılarım var,” “Ben de askerlik yaptım ve benim de askerlik anılarım var,”
Doğum … Mutluluk, ağrı, sancı, sevinç, tehlike, ölüm her şeyi bir arada ifade eden bir kelime. Onun kadar anlamlı bir
1953 Tıp Fakültesi Mezunları olarak bizim sınıf çok özeldi. Ama Rana’mız bir başkaydı. Sevgili sınıf arkadaşım Rana Beşe’nin acı haberiyle