Menu
Üzerime bir yorgunluk çöker gibi çöktü kıskançlık. Evin içinde bir oraya, bir buraya gidiyorum. Ama dönüp dolaşıp burnumu yine cama
“ Köpek gibi yalnızım.” Farklı bir hareket vardı evde. Hissediyordum. Telefon konuşmaları arttı. O Uzun, bana keyifle bakmaya başladı. Evde
Eee 2021’in üzerinden geçti mi bir 1 yıl? Sonuçta bir Cuma gününden Cumartesiye geçildi. Benim için bir anlamda herhangi bir
Güzeldi be. Pandemide bizimkiyle geçirdiğimiz günler. Sadece o ve ben vardık adeta. Çıkamazdı bir yere. Önünde bilgisayar evden çalışırdı. Onun
Biz ev kedileri diye başlayacağım yazıma, ama nereye gider bilmiyorum. Çünkü bugün konum özgürlük. O zaman satırlar arasında da özgürce
Sevginin emek olduğunu da idrak edemezler Geçenlerde bizim gazetede ayrı evde ya da aynı evde yaşamak gibi bir konuya değinildi.
Tamam, biliyorum. Siz insanlar, bir şey yapıyorsunuz, ama söylenerek yapıyorsunuz bazen,” hayır” diyemediğiniz için söyleniyorsunuz. Bizimkinin de bir kız arkadaşı
Unutmayın, onlar hayvan, ben kediyim Ben bir kelime bulamadım. Biliyorum, bize hayvan diyorsunuz. Durup dururken size saldırmadığımız, kıskançlıktan dövmediğimiz, her
Korteksinize gülerim ben! Mırlıyorum ben, sana sevgimi anlatırken de, senden bir şey isterken de, ağlarken de, gülerken de… Elimden gelen
Bugün 1 Mart ya… Siz de bizi sadece çiftleşiriz diye bilirsiniz. Damdaki seslerimize kulak verirsiniz şimdi. İçli içli ağlasak, çiftleşeceğiz